De Maan, onze meest nabije hemelse metgezel. Onze onmisbare danspartner door de kosmos. Verlicht onze nachtelijke hemel en trekt zachtjes aan onze kusten. Weinigen hebben op haar oppervlak gelopen, hoewel haar aantrekkingskracht sterk blijft, kijken we opnieuw haar kant op met hernieuwde belangstelling en met het oog op een spoedige terugkeer.
Met de recente lancering van het eerste ruimtevaartuig in privébezit dat het internationale ruimtestation bedient, is het tijd voor een nieuwe blik op de nieuwe grenzen van de ruimte. De hemel hierboven is bezaaid met sterren en ontelbare sterrenstelsels. De volgende fase van onze reis is met robotica, geavanceerde technologieën en pure durf gaan we nu waar we voorheen alleen maar van droomden.
De Maan, onze meest nabije hemelse metgezel. Onze onmisbare danspartner door de kosmos. Verlicht onze nachtelijke hemel en trekt zachtjes aan onze kusten. Weinigen hebben op haar oppervlak gelopen, hoewel haar aantrekkingskracht sterk blijft, kijken we opnieuw haar kant op met hernieuwde belangstelling en met het oog op een spoedige terugkeer.
Ze draaien tussen ons en onze ster, de binnenwerelden; verborgen in het zonlicht vaak alleen zichtbaar bij zonsopgang of zonsondergang. Venus de eerste en helderste ster aan de avondhemel, en Mercurius vluchtig over de zonneschijf. Zij vormen de helft van de aardse planeten van ons zonnestelsel en toch stellen zij, terwijl wij naar onze metgezellen kijken, meer vragen dan antwoorden.
Het heeft onze verbeelding millennia lang aangewakkerd, Mars, de God van de oorlog en de bron van de science fictionele ondergang van de mens. We weten dat de droge barre planeet ooit stroomde met enorme reservoirs van water, de lucht dik en gevuld met wolken en de prikkelende mogelijkheid van leven. Het is de enige andere plek in ons zonnestelsel waar de mens...
Van het begin van ons zonnestelsel vier en een half miljard jaar geleden blijven er prikkelende aanwijzingen over voor de evolutie ervan; overblijfselen: asteroïden en kometen. Ze variëren in grootte van stofkorrels tot bergwanden, van voetballen tot planetoïden. Zij waren de bouwstenen. Nu zijn deze stenen van ijs en stof bereid hun geheimen prijs te geven.
Voorbij de asteroïdengordel liggen de ijsreuzen, sommige zijn met het blote oog te zien, andere slechts één keer door een passerende sonde. We sturen opnieuw camera's naar de rand van het zonnestelsel om nieuwe inzichten te krijgen in de evolutie van onze werelden.
Dit zijn de Maanen van de gasreuzen. Elk een unieke en mysterieuze wereld. Sommige hebben oceanen van water, geisers van zwavel of atmosferen van plastic. Sommige worden nu pas gezien aan de buitenrand van ons zonnestelsel, allemaal verdienen ze meer aandacht.
Hij drijft de machinerie van de natuur aan, ons weer, stimuleert en onderhoudt het leven op het land en op zee. Als ze ondergaat in het westen onthult ze ons haar vele miljarden zustersterren die de nachtelijke hemel bevolken. Wij bestuderen onze zon nauwkeurig, en als een steen van Rosetta kan zij de geheimen onthullen van alle andere sterren daarboven.
Nu wetenschappers en astronomen steeds nauwkeuriger naar nabije sterren kijken, ontdekken ze planeten; exoplaneten, werelden buiten ons eigen zonnestelsel. Dankzij technologische vooruitgang en verbeterde technieken ontdekken wetenschappers elke dag meer en meer werelden. Met vertrouwen hebben wetenschappers nu berekend dat er wel 40 miljard aardachtige planeten alleen al in ons melkwegstelsel kunnen zijn.
De nachtelijke hemel is een tijdmachine. Hoe verder we in het heelal kijken, hoe verder we teruggaan in de tijd. Wat we aan de nachtelijke hemel zien is slechts een klein percentage van de inhoud van het heelal, het meeste is donkere materie en donkere energie. We weten dat het bestaat, maar de aard ervan ontgaat ons op dit moment.
